خوبه که اولین بار بخوای یه دوست اینترنتی اون هم از نوع وبلاگیشو ببینی بعد با هم برید یه جایی که هیچکس اولین قرارشو نمی ذاره ...
ازم خواست باهاش تماس بگیرم ...
ترسیدم
این بلاگ تنها مکان امن من بود ...
وسوسه دیدنش راحتم نذاشت بعد از دو هفته سرای سالمندان دیدمش و خوشحالم که ترسم رو از شناخته شدن کنار گذاشتم ...
مرسی بانوی خرداد
تا جوونیم چقدر گوش هست که ما رو بشنون و وقت پیری انگار همه گوشها کر می شن ...
چقدر برای پیدا کردن یک گوش و یک نیم نگاه باید حسرت بکشیم ...
وقتی برگشتیم آروم بودم مثل یه دریا بعد از طوفان...
ای شیطون. خب میگفتی با بانوی خرداد قرار داری. خوشحالم که همدیگه رو دیدین. امیدوارم دوستای خوبی برای هم بشین. باز امیدوارم که این ملاقات تنها ملاقاتتون نباشه و ادامه داشته باشه این دوستیتون.
سلام بیدل جون
جات خالی بود
بانوی خرداد فوق العاده است
واقعن خوشحالم آشنا شدیم و حتمن دوستیمون رو ادامه می دیم
تازه آشش هم عالی بود
دلت بسوزه که تو نخوردی
تابا جونم
من ممنونتم هم برای بودنت هم برای کتابای خوشگلت. حسی که از اون روز نوشتی خیلی قشنگ و واقعی بود.
تازشم به این بیدل بگو خیالت راحت من عمرا دیگه تابا به این گلی رو ول کنم. هر روزم دلم براش تنگ میشه و بهش تل واس ام اس میزنم.
بوس بوس
مرسی عزیزم
سلام. با شهادت حضرت علی آپم.
سلام تابا جان
خیلی دوست داشتم که تو این قرارتون منم سهمی داشته باشم اما نشد ایشاله دفعه بعد
من منتظرم زودتر ببینمت
گاهی کنار گذاشتن ترسها خیلی خوبه...باعث می شه آدمها به چیزای خیلی خوب دست پیدا کنن.دوست پیدا کردن برای من همیشه مقدس و دوست داشتنی هستش.پس از صمیم قلب برات خوشحالم و بهت تبریک می گم